Έρικ Σμυρναίος ~
Στις παραδόσεις των λαών όλου του κόσμου, υπάρχουν αναφορές σε δράκους. Τα θρυλικά εκείνα όντα περιγράφονται ως πελώριες σαύρες που ζουν σε σπηλιές, στις πλαγιές ή στις κορφές απόκρημνων βουνών και συχνά εκπνέουν φωτιά. Στο δυτικό κόσμο, ιδιαίτερα μετά την επικράτηση του Χριστιανισμού, οι δράκοι απεικονίζονται ως τεράστια, κτηνώδη, άμυαλα και αδηφάγα ερπετά που καταβροχθίζουν ανθρώπους-ιδιαίτερα καλοζωισμένες πριγκίπισσες που θα πρέπει να ήταν πολύ πιο νόστιμες απ’ τους λιμοκτονούντες αγρότες των πρωτομεσαιωνικών χρόνων. Συνήθως, την εξόντωση ενός δράκου αναλαμβάνει κάποιος ατρόμητος ιππότης ο οποίος συχνά αγιοποιείται. Στους πολιτισμούς της Άπω Ανατολής, ωστόσο, οι δράκοι είναι πλάσματα πανάρχαια και αθάνατα με θεϊκή καταγωγή, άλλες φορές εχθρικά και άλλες φιλικά προς τους ανθρώπους, πάντοτε όμως κομιστές σοφίας και θεμελιωτές του πολιτισμού. Στους πολιτισμούς της Μέσης και της Νότιας Αμερικής απαντάται ο σοφός και καλός Κετσατκοάτλ – ένα όνομα που μεταφράζεται κατά λέξη σε «φτερωτό ερπετό» και ο Κουκουλκάν, ένα ουράνιο ερπετό που εκπολιτίζει τους Ίνκας και τους Αζτέκους. Στις παραδόσεις των Νησιών της Μικρονησίας εμφανίζονται πελώρια «φτερώτα χέλια» που γονιμοποιούν τη Γη.
Μέσα από τα μάτια ενός Παλαιοντολόγου, όλες εκείνες οι εντυπωσιακές αφηγήσεις μοιάζουν ν’ αποτελούν αμυδρές αναμνήσεις όντων που όντως περπάτησαν κάποτε πάνω στη Γη: Θυμίζουν δεινοσαύρους, μια ονομασία που ετυμολογικά σημαίνει «Τρομερή Σαύρα». Ωστόσο, ο Homo Sapiens, ο «Άνθρωπος ο Σοφός» δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να αντικρίσει αυτά τα πλάσματα. Τα πελώρια εκείνα ερπετά εξαφανίστηκαν απότομα, στα τέλη της Κρητιδικής περιόδου, πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια ενώ οι πρώτοι ανθρωπίδες εμφανίστηκαν μόλις πριν από πεντακόσιες χιλιάδες χρόνια. Ή έτσι νομίζαμε, μέχρι τώρα.
Ας επισκεφτούμε τώρα την κομητεία του Dawson της Montana των ΗΠΑ. Εκεί πέρα, τον Μάιο του 2012 έγινε μια ενδιαφέρουσα ανακάλυψη: Μια ομάδα παλαιοντολόγων έφεραν στο φως το απολιθωμένο κέρατο ενός τρικεράτοπα. Το πανάρχαιο εκείνο εύρημα εστάλη στο Glendive Dinosaur and Fossil Museum (Μουσείο Δεινοσαύρων και Απολιθωμάτων του Glendive). Το συγκεκριμένο μουσείο συνεργάζεται από το 2005 μ’ ένα συνεργείο παλαιοχρονολόγων, με μια ομάδα ειδικών που ειδικεύονται στους τομείς της γεωλογίας, της παλαιοντολογίας, της χημείας και της μηχανικής και προσπαθούν να προσδιορίσουν με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια την ηλικία τέτοιων υπολειμμάτων του μακρινού παρελθόντος. Οι υπεύθυνοι του παραπάνω μουσείου αποφάσισαν να στείλουν ένα δείγμα από το εξωτερικό περίβλημα του επίμαχου κέρατου στο διευθυντή της συγκεκριμένης ομάδας, τον δρα Hugh Miller, προκειμένου να χρονολογηθεί με τη μέθοδο του Άνθρακα-14. Ο κύριος Miller έστειλε με τη σειρά του το δείγμα στο Πανεπιστήμιο της Georgia, όπου λειτουργεί ένα κέντρο μελετών ισοτόπων. Το δείγμα χωρίστηκε σε δύο θραύσματα και το απολιθωμένο κολλαγόνο του βρέθηκε να έχει ηλικία 33.570 ετών, (με πιθανότητα απόκλισης τα 120 χρόνια) ενώ η οστέινη μάζα του είχε ηλικία 41.010 ετών (πάλι με πιθανότητα απόκλισης τα 120 χρόνια.)
Τα αναπάντεχα εκείνα αποτελέσματα ανατρέπουν εντελώς την εικόνα που έχουμε σχηματίσει για την ιστορία της εξέλιξης της ζωής πάνω στη Γη. Στην ουσία, υπονοούν ότι οι πρώτοι άνθρωποι συνυπήρξαν με τους δεινοσαύρους πριν από πολλές χιλιάδες χρόνια.
Σύμφωνα με τη συμβατική παλαιοντολογία, οι τρικεράτοπες (ένα όνομα που σημαίνει «πρόσωπο με τρία κέρατα») ήταν ένα γένος χορτοφάγων δεινοσαύρων που εμφανίστηκε στην περιοχή που σήμερα καταλαμβάνει η Βόρεια Αμερική. Εξαφανίστηκαν, μαζί με τα υπόλοιπα είδη των δεινοσαύρων πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια, όταν –όπως εικάζεται– ένας μεγάλος αστεροειδής συνετρίβη στην περιοχή της χερσονήσου του Γιουκατάν (Yucatan) στο Μεξικό. Το συγκεκριμένο εύρημα λοιπόν σίγουρα αποτελεί μια κραυγαλέα «επιστημονική ανωμαλία».
Η αλήθεια είναι ότι μέχρι πρόσφατα, ο Άνθρακας-14 δεν χρησιμοποιούνταν για να μετρηθεί η ηλικία απολιθωμένων οστών δεινοσαύρων γιατί πιστεύεται ότι η μέτρησή του αποδίδει ακριβή αποτελέσματα το πολύ μέχρι τα 55.000 χρόνια πριν από την εποχή μας. Έτσι, λοιπόν, οι επιστήμονες δεν σκέφτηκαν ποτέ να εξετάσουν απολιθώματα δεινοσαύρων με αυτή τη μέθοδο γιατί είναι γενικά παραδεκτό ότι οι δεινόσαυροι χάθηκαν πριν από 65 εκατομμύρια χρόνια, με βάση ραδιομετρικές χρονολογήσεις των ηφαιστειακών πετρωμάτων που βρέθηκαν πάνω και κάτω από τα απολιθώματα τους. Η ακρίβεια αυτής της μεθόδου αμφισβητείται, ωστόσο, από κάποιους επιστήμονες, οι οποίοι ισχυρίζονται πως παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα και οδηγεί σε αβέβαια συμπεράσματα.
Τι είναι όμως ο Άνθρακας-14; Και για ποιο λόγο χρησιμοποιείται ως μέθοδος χρονολόγησης αρχαίων ιστών; Η χρονολόγηση με Άνθρακα -14 βασίζεται στο γεγονός ότι με το θάνατο ενός οργανισμού, είτε αυτός είναι φυτικός είτε ζωικός είτε υδρόβιος, ο ραδιενεργός Άνθρακας-14, ένα στοιχείο που υπάρχει παντού στο φυσικό περιβάλλον, παύει να αναπληρώνεται με τη λήψη της τροφής. Έτσι λοιπόν, αντί να βρίσκεται σε σταθερή αναλογία μέσα στον οργανισμό υπό εξέταση, αρχίζει να ελαττώνεται, γιατί όπως και όλα τα άλλα ραδιενεργά υλικά, διασπάται και εκπέμπει σωματίδια βήτα. Η συγκέντρωση του Άνθρακα 14 μέσα σ’ ένα συγκεκριμένο δείγμα μπορεί να μετρηθεί με μεγάλη ακρίβεια και να προσδιορίσει την εποχή του βιολογικού θανάτου, δηλαδή από τη στιγμή που σταματά η πρόσληψη διοξειδίου του άνθρακα μέσω της τροφής, της φωτοσύνθεσης και της διαδικασίας της αναπνοής.
Τα αποτελέσματα των εξετάσεων που έγιναν στο απολιθωμένο κέρατο του συγκεκριμένου τρικεράτοπα δεν είναι τα μοναδικά που αμφισβητούν τα συμπεράσματα της σύγχρονης παλαιοντολογίας. Από τότε, πολλά τεστ που έχουν γίνει με Άνθρακα-14 σε άλλα οστά δεινοσαύρων, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι τα οστά αυτά δεν έχουν ηλικία εκατομμυρίων αλλά χιλιάδων ετών. Ενδεικτικά, βρέθηκαν τιμές που ποικίλλουν ανάμεσα στα 22.000 και 39.000 χρόνια.
Η αλήθεια είναι ότι μέχρι σήμερα, οι παλαιοντολόγοι όχι μόνο αμελούσαν να ελέγξουν τα οστά δεινοσαύρων με βάση την περιεκτικότητά τους σε Άνθρακα-14 αλλά αρνούνταν κατηγορηματικά να πράξουν κάτι τέτοιο. Ίσως γιατί δεν ήθελαν να αντιμετωπίσουν την αυταρέσκεια των «Δημιουργιστών», των οπαδών ενός ακραίου κινήματος σκέψης, οι οποίοι ερμηνεύουν κυριολεκτικά τα κείμενα της χριστιανικής Βίβλου και θεωρούν ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε μέσα σε έξι μέρες και νύχτες κι έχει ηλικία μόλις λίγων χιλιάδων ετών!
Κι όμως, αυτά τα ευρήματα ακυρώνουν τη συμβατική άποψη των παλαιοντολόγων και των γεωλόγων που ισχυρίζονται ότι οι δεινόσαυροι έζησαν μεταξύ 220 εκατομμύρια και 65 εκατομμύρια χρόνια πριν, (μέχρι τα τέλη της Κρητιδικής Περιόδου) ενώ ο Homo Sapiens δεν εμφανίστηκε πριν από 200.000 χρόνια, στα Μέσα της Πλειστόκαινου εποχής.
Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι ανεξάρτητοι ερευνητές και οπαδοί διαφόρων εναλλακτικών ιστορικών θεωριών έχουν εντοπίσει αρχαία τεχνουργήματα που μοιάζουν ν’ απεικονίζουν πραγματικούς δεινόσαυρους και μάλιστα με μεγάλες λεπτομέρειες. Στο σύμπλεγμα των ναών του Angkor Wat, για παράδειγμα, στην Καμπότζη, έχει εντοπιστεί ένα ανάγλυφο που απεικονίζει κάποιο δεινόσαυρο και που φαίνεται να έχει σμιλευτεί εκατοντάδες χρόνια προτού η σύγχρονη επιστήμη καταφέρει να συναρμολογήσει τη μορφή των αρχαίων εκείνων ερπετών με βάση τα απολιθώματά τους. Οι φιγούρες και τα ειδώλια του Acámbaro αποτελούν ένα ακόμα παράξενο παράδειγμα όπου άνθρωποι απεικονίζονται να ιππεύουν δεινόσαυρους!
Ακόμα πιο εντυπωσιακή από τα αποτελέσματα της χρονολόγησης οστών δεινοσαύρων με βάση την περιεκτικότητά τους σε Άνθρακα-14 ήταν ο μαλακός ιστός που βρέθηκε στο εσωτερικό τους. Το Μάρτιο του 2005, η παλαιοντολόγος Mary Schweitzer και η ομάδα της ανακοίνωσαν την ανακάλυψη μαλακού ιστού στα υπολείμματα των οστών του ποδιού ενός τυραννόσαυρου ρεξ, φαινομενικής ηλικίας 68 εκατομμυρίων ετών, στο γεωλογικό σχηματισμό Hell Creek της Montana. Ύστερα από τον εντοπισμό του, ο εν λόγω μαλακός ιστός ενυδατώθηκε από την επιστημονική ομάδα κι επιπρόσθετες εξετάσεις αποκάλυψαν την ύπαρξη ανέπαφων δομών όπως ήταν αιμοφόρα αγγεία, και συνδετικοί ιστοί (χόνδροι.) Αυτό ήταν ένα πολύ αναπάντεχο εύρημα καθώς οι επιστήμονες αποδέχονται ότι οι πρωτεΐνες των μαλακών ιστών διασπώνται το πολύ μετά από ένα εκατομμύριο χρόνια, ακόμα και κάτω από τις καλύτερες δυνατές συνθήκες συντήρησης.
Σε τι συμπεράσματα μπορεί να οδηγηθεί κανείς ύστερα από όλα αυτά; Προς το παρόν, απλά εγείρονται υποψίες ότι η εικόνα που έχουμε σχηματίσει για το παρελθόν του πλανήτη μας ίσως να είναι λανθασμένη. Ίσως κάποια ήδη δεινοσαύρων, οι μυθικοί δράκοι των παραμυθιών, να επιβίωσαν από την κοσμική σύγκρουση που αφάνισε το είδος τους και οι μακρινοί μας πρόγονοι να μοιράστηκαν τον κόσμο μαζί τους. Ίσως η γοητεία που εξακολουθούν να ασκούν στην ανθρώπινη φαντασία να πηγάζει από κάποιου είδους αταβιστική ανάμνηση που εξακολουθεί να αναδεύεται από το υποσυνείδητό μας. Ίσως πάλι, η μέθοδος του προσδιορισμού της ηλικίας ενός απολιθώματος με βάση την περιεκτικότητα του σε Άνθρακα-14 να είναι εντελώς αναξιόπιστη, κάτι όμως που ρίχνει τη σκιά της αμφιβολίας σε κάθε είδους μέτρηση που έχει γίνει με αυτή τη μέθοδο και πισωγυρίζει τις επιστήμες της αρχαιολογίας και της παλαιοντολογίας στο σκοτάδι.
Αλλά γιατί να μην αφήσουμε τη φαντασία μας ελεύθερη; Ας τολμήσουμε, λοιπόν, να υποψιαστούμε ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα μιας συναρπαστικής ανακάλυψης. Μιας ριζικής αναθεώρησης των γνώσεών μας που μπορεί να συγκριθεί μονάχα με τον αντίκτυπο των ανακαλύψεων του Ερρίκου Σλίμαν και του Άρθουρ Έβανς οι οποίοι έφεραν στο φως μια ολόκληρη ιστορική περίοδο που μέχρι τις μέρες τους θεωρούταν ανύπαρκτη, το προϊόν μιας ευσεβούς μυθοπλασίας.
Πηγές:
1) http://historyreport.gr/index.php/%CE%A0%CF%81%CF%8C%CF%83%CF%89%CF%80%CE%B1/2397-2012-09-05-10-09-13
2) https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CE%B8%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%82-14
3) https://www.ancient-origins.net/news-evolution-human-origins/humans-walk-earth-dinosaurs-triceratops-horn-dated-33500-020159
