του Δημήτρη Νικολόπουλου
Λόγω επικαιρότητας, θέλησα να περιγράψω σήμερα την εμπειρία μου ως υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος και νεοεισερχόμενος στο χώρο της πολιτικής και με αφορμή μια ανάρτηση της αγαπητής φίλης Χριστίνας Σαββανή στο Facebook, λίγο πριν τις εκλογές του Μαϊου 2019. Η όλη εμπειρία μόνο κλαυσίγελο προκαλεί και δεν έχει σχέση μόνο με το δικό μου «μαύρισμα», που θα προτιμούσα να ήταν μαύρισμα σε μια παραλία. Πρόκειται για ένα «τείχος» που υψώνεται σε οποιονδήποτε θέλει να ασχοληθεί με τα κοινά. Το άρθρο αυτό δεν έχει σκοπό να αποτρέψει κάποιον, αλλά να τον πληροφορήσει «από μέσα» για τον προεκλογικό αγώνα. Ένα ψυχολογικό παιχνίδι είναι που απαιτεί χάλκινα νεύρα!
Ας τα πάρουμε με τη σειρά τα πράγματα. Και θα προτιμήσω τη χρονική σειρά, γιατί η αλήθεια αποκαλύπτεται σιγά-σιγά! Επειδή, πάντα «πάω με το Σταυρό στο χέρι» και είμαι πολύ συναισθηματικός κάθε εμπόδιο ήταν μια βελόνα που μπηγόταν βαθμιαία βαθιά, χωρίς ελπίδα αποβολής της και κάθε χαρά μεγάλη ψυχική ανάταση.
Πρώτον και κύριον, οι αρχηγοί των συνδυασμών δε σε έχουν ανάγκη, αλλά σου δίνουν την εντύπωση ότι εξαρτώνται από σένα κι αυτό θα φανεί στο τέλος. Ναι, μπορεί όντως να σε έχουν ανάγκη, αλλά για λίγο. Πίσω στις αύλακες του μυαλού τους υπάρχει ένας υπολογισμός που δε σου αποκαλύπτεται εύκολα, αλλά μπορείς να τον δεις με τα μάτια του δικού σου μυαλού, με λίγη πονηριά. Στην αρχή ένα τηλεφώνημα με λίγο κολακεία, ακόμη κι από φίλους που δεν την χρειάζεσαι και που πάντα πιάνει. Παρόλο που έχω μάθει να λέω «όχι» εύκολα, το κάλεσμα της πολιτικής ακουγόταν σαν τραγούδι Σειρήνων, γιατί σου δίνουν αυτό που θες, αυτό που περιμένεις σαν αγνός πολίτης της χώρας: το καλό του τόπου! Είτε πας μόνος σου είτε όχι, να έχεις ξεκαθαρίσει τι θέλεις από το συνδυασμό.
Στη συνέχεια, πολύ σημαντικό είναι να γνωρίζεις με ακρίβεια το πρόγραμμα και τα σχέδια του συνδυασμού. Οφείλεις να το εξηγείς με παρρησία στον κάθε ένα που θα σε πλησιάσει. Όμως, δεν είναι αυτό που θα σε εισάγει στην πολιτική ζωή. Το έχεις για να αντικρούεις τα επιχειρήματα και για να πείθεις. Βοηθούν και τα κακώς κείμενα των πολιτικών αντιπάλων σου, το οποία πρέπει να υπερτονίσεις. Λίγη γνώση από τον «Ηγεμόνα», την «Πολιτεία» ή το «1984» θα βοηθήσει.
Με την είσοδο στην πολιτική, κάποιοι που, ίσως εσφαλμένα περίμενες να σε βοηθήσουν, τελικά δε σε βοήθησαν. Οπωσδήποτε δεν είναι υποχρεωμένοι! Αλλά εισέρχεσαι χωρίς να το θες, αλλά και εκείνοι μαζί σου, σ’ ένα επιθετικό περιβάλλον για το οποίο ευθύνεσαι κι εσύ. Εγώ αναγκάστηκα να θυσιάσω κάποιον τέτοιο αμετροεπή φίλο από την πρώτη εβδομάδα του εκλογικού αγώνα. Άρα, τα εμπόδια στην πολιτική ξεκινούν από την αρχή κι απ’ το στενό σου περιβάλλον. Ωστόσο, υπάρχουν πολύ καλοί φίλοι και συγγενείς, που θα σε στηρίξουν από την πρώτη στιγμή. Ορισμένοι θα σε μαλώσουν που δεν τους το είπες άμεσα. Αλλά όλα θέλουν χρόνο. Ενημέρωσε, αλλά μην πιέζεις. Οι περισσότεροι, φυσικά, θα σου γυρίσουν την πλάτη! Κάποιοι έδειξαν ενδιαφέρον και μόνο ευχήθηκαν. Να κι ένας κανόνας υπολογισμού ψήφων: όσοι σου είπαν ότι θα σε ψηφίσουν, στο λένε από την αρχή και τους δίνεις έτοιμα ψηφοδέλτια. Οι λοιποί απλά σου εύχονται.
Όμως, μη βιαστείτε να κακοχαρακτηρίσετε κάποιον. Αλλιώς αντιδρούν διαφορετικοί άνθρωποι. Πολύ συχνά φταίει ο αρχηγός του συνδυασμού που δεν είναι αποδεκτός στους άλλους κι όχι εσύ. Ο αγώνας γίνεται ευκολότερος και χωρίς κόπο με τον κατάλληλο αρχηγό, ιδιαίτερα αν ανήκει ανοιχτά σε κάποιο κόμμα ή εάν έχει δαπανήσει πολλά χρήματα από νωρίς. Κάποιοι αντιδρούν με θυμό σε σένα, γιατί τους έφερες σε δύσκολη θέση. Θα μπορούσαν να σου δώσουν σταυρό εύκολα σε άλλο συνδυασμό. Προσοχή, αυτοί σε αγαπούν πολύ. Άλλοι που σε αγαπούν μεν, αλλά ψηφίζουν κάτι άλλο ή δεν ψηφίζουν ποτέ, δεν έσπασαν τον εγωισμό τους έστω και μια φορά για σένα και σε νουθετούν.
Προτιμήστε συνδυασμούς που ανακοινώνουν υποψηφιότητα από νωρίς. Έτσι δίνεις το χρόνο σε όλους τους ψηφοφόρους σου να σε μελετήσουν. Το πρώτο που σε ρωτούν είναι σε ποιο κόμμα είναι ο συνδυασμός σου. Αν δεν είσαι της πιάτσας, έχεις λίγες πιθανότητες. Άλλοι συνυποψήφιοι καβαλάνε το καλάμι και θεωρούν εαυτόν αντιδήμαρχο. Πολλοί δε διαθέτουν καμία ικανότητα ή ειδικότητα κι όσοι έχουν και είναι στο παιχνίδι πολλά χρόνια δεν τις έχουν χρησιμοποιήσει ποτέ, διότι ξέρουν τα πάντα κι από μέσα πριν από εμάς τους νέους. Αλήθεια, πώς θα ασκήσουν τα καθήκοντά τους χωρίς ικανότητες; Άρα, το υλικό από την αρχή μπορεί να είναι ελαττωματικό.
Επειδή «ένας κούκος δε φέρνει την άνοιξη», θα πρότεινα περισσότεροι να ασχοληθούν με τα κοινά κι ας αποτύχουν. Δε μπορεί να υπάρχει εκλογική αποχή πάνω από 30 % και να διοικούν οι ίδιοι, αλλιώς θα κλαίνε όλοι κάθε μέρα. Ο προεκλογικός αγώνας αφήνει μια πολύ κακή παρενέργεια στo νεοεισερχόμενο: αισθάνεται θυμό και παράπονο για την αδιαφορία που συναντά. Με την έξοδο από τον προεκλογικό αγώνα, λοιπόν, έχει να δώσει ένα ακόμα αγώνα επαναφοράς κι ανακατάληψης της πραγματικότητας κι αγνότητας που έχασε. Να ξαναδεί τον κόσμο, όπως τον έβλεπε πριν γίνει το… τηλεφώνημα.
