ΦΡΙΞΟΣ: Μια μέρα θα βγει ένας και θα πει: «Κυρίες και κύριοι, βρισκόμαστε εδώ για να σας ενημερώσουμε ότι, μετά από σοβαρή σκέψη, η ελευθερία και η δημοκρατία δεν σας κάνουν καλό. Κι επειδή εμείς φροντίζουμε για το καλό σας, ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σας, αλλά από δω και πέρα, αποφασίζουμε εμείς».

ΑΘΗΝΑ: Καλά, το έχουν ήδη πει. Απλώς το διατύπωσαν πιο ποιητικά.

ΦΡΙΞΟΣ: Ναι, αλλά το θέμα είναι ότι πια δεν νιώθουν την ανάγκη να το κρύψουν. Όταν η εξουσία σταματάει να προσποιείται, ξέρεις ότι δεν φοβάται τίποτα.

ΑΘΗΝΑ: Κι όταν δεν φοβάται τίποτα, σημαίνει ότι όλοι οι αντίπαλοι είναι είτε ανύπαρκτοι είτε εξαγορασμένοι.

ΦΡΙΞΟΣ: Κι αν δεν είναι, τότε απλά δεν φαίνονται.

ΑΘΗΝΑ: Και γι’ αυτό τους έχουμε αφήσει να πιστεύουν πως μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν.

ΦΡΙΞΟΣ: Είναι μια ενδιαφέρουσα παρτίδα. Οι περισσότεροι νομίζουν ότι το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να περιμένουν να αλλάξουν τα πράγματα.

ΑΘΗΝΑ: Και γι’ αυτό δεν αλλάζουν ποτέ.

ΦΡΙΞΟΣ: Αλλά υπάρχει κι εκείνη η μειοψηφία που ξέρει πως οι αλλαγές δεν έρχονται μόνες τους. Κάποιοι τις προκαλούν.

ΑΘΗΝΑ: Ναι, αλλά χωρίς να τους πάρουν χαμπάρι.

ΦΡΙΞΟΣ: Αυτό είναι το ωραίο. Να δημιουργείς ένα ρεύμα, μια αίσθηση, να σπέρνεις μικρές ανωμαλίες στο σύστημα. Να το κάνεις να αντιδράσει από μόνο του.

ΑΘΗΝΑ: Σαν τη «Σφήκα» του Έρικ Φρανκ Ράσσελλ.

ΦΡΙΞΟΣ: Όπως η «Σφήκα». Ξέρεις, τότε που το διαβάσαμε, το πιο δυνατό σημείο δεν ήταν ούτε η τεχνολογία ούτε οι τακτικές. Ήταν το ότι μια μικρή ομάδα, αν ξέρει τι κάνει, μπορεί να αναγκάσει το σύστημα να χορεύει στους ρυθμούς της.

ΑΘΗΝΑ: Το θέμα δεν είναι να δεις το σύστημα. Το θέμα είναι να καταλάβεις πώς σκέφτεται.

ΦΡΙΞΟΣ: Κι αν το καταλάβεις;

ΑΘΗΝΑ: Τότε ξέρεις πού να σταθείς, πώς να κινηθείς, πώς να περάσεις απαρατήρητος. Και αυτό είναι πιο δυνατό από το να το πολεμάς στα ίσια.

ΦΡΙΞΟΣ: Και το ωραίο είναι ότι δεν χρειάζεται να γκρεμίσεις τίποτα. Μπορείς απλώς να κάνεις το ένα λάθος πράγμα να συμβεί τη λάθος στιγμή.

ΑΘΗΝΑ: Ή να μην συμβεί κάτι που όλοι θεωρούν δεδομένο.

ΦΡΙΞΟΣ: Αυτό είναι που τους διαλύει. Γιατί δεν έχουν προετοιμαστεί για κάτι που δεν έρχεται.

ΑΘΗΝΑ: Και υποψιάζομαι τι αποτέλεσμα θα έχει αυτό, και μάλιστα όχι μόνο στο σύστημα, αλλά και στους άλλους.

ΦΡΙΞΟΣ: Αν το κάνεις σωστά, κανείς δεν θα πιστέψει ότι υπήρξες ποτέ, θα έχεις αλλάξει την πραγματικότητα.

ΑΘΗΝΑ: Ναι, αλλά για να λειτουργήσεις έτσι, πρέπει να έχεις ένα όπλο που κανείς δεν θα σε υποψιαστεί ότι έχεις.

ΦΡΙΞΟΣ: Δηλαδή;

ΑΘΗΝΑ: Επίγνωση. Να ξέρεις τι συμβαίνει γύρω σου και μέσα σου. Να παρατηρείς τις αντιδράσεις σου. Να αναγνωρίζεις τι είναι δική σου σκέψη και τι σου έχουν φυτέψει στο κεφάλι.

ΦΡΙΞΟΣ: Σαν να κρατάς ένα ημερολόγιο σκέψης. Όχι απλώς να σημειώνεις γεγονότα, αλλά να καταγράφεις πώς αντέδρασες. Ήταν δική σου αντίδραση ή μια αυτόματη απόκριση; Αν μπορείς να το δεις την ώρα που συμβαίνει, τότε έχεις τον έλεγχο.

ΑΘΗΝΑ: Και τότε αλλάζει και το περιβάλλον σου. Οι άνθρωποι γύρω σου το καταλαβαίνουν, ακόμα κι αν δεν μπορούν να το εξηγήσουν. Δεν σε αντιμετωπίζουν πια με τον ίδιο τρόπο. Γιατί κάτι μέσα τους τούς λέει ότι δεν λειτουργείς όπως περιμένουν.

ΦΡΙΞΟΣ: Και αυτό τους μπερδεύει. Γιατί το σύστημα δεν αντέχει όσους ξεφεύγουν από τα καλούπια του. Τότε είναι που θα δεις και άλλους που κινούνται με τον ίδιο τρόπο. Το σημαντικότερο, όμως, είναι πως τότε θα σε δουν και αυτοί.

ΑΘΗΝΑ: Και τότε, το παιχνίδι μόλις αρχίζει. Ή μήπως είχε ήδη αρχίσει;

———————————————————

Εμπνευσμένο από το βιβλίο ΣΦΗΚΑ, Έρικ Φρανκ Ράσσελλ, μετάφραση Γιώργος Μπαλάνος, εκδόσεις Locus-7