Η Σμύρνη, μέχρι την καταστροφή του 1922, ήταν μια πόλη διαχρονικά πολυεθνική και κοσμοπολίτικη. Για να πάρετε μια ιδέα, σύμφωνα με μια απογραφή του πληθυσμού της που διενεργήθηκε από υπαλλήλους του Αγγλικού Προξενείου το 1891, η ευρύτερη περιοχή της πόλης, μαζί με το Αϊβαλί, είχε συνολικό πληθυσμό 207.000 ανθρώπων εκ των οποίων οι Έλληνες ήταν 107.000. Οι Τούρκοι ήταν 52.000, οι Εβραίοι 23.000 οι Αρμένιοι 12.000, οι Ιταλοί 6.500, οι Γάλλοι 2.500, οι Αυστριακοί 2.200 και οι Άγγλοι 1.500. Ο Γάλλος περιηγητής Descamps, που βρέθηκε στη Σμύρνη μεταξύ 1888-1889 αναφέρει ότι 80.000 Έλληνες κατοικούσαν μόνο μέσα στη πόλη. Ο πληθυσμός της πόλης είχε μεγαλώσει ακόμα περισσότερο όταν ξέσπασε η καταστροφή. Το 1922 η Σμύρνη (μόνο η πόλη) αριθμούσε 370.000 κατοίκους, εκ των οποίων 165.000 ήταν Έλληνες, 80.000 Οθωμανοί Τούρκοι, 55.000 Εβραίοι, 40.000 Αρμένιοι, 6.000 Λεβαντίνοι και 30.000 διάφοροι άλλοι ξένοι.
Οι δε Τούρκοι την αποκαλούσαν “Γκιαούρ Ιζμίρ” δηλαδή Άπιστη Σμύρνη. Αυτή η ονομασία αποκάλυπτε το γεγονός ότι το ελληνικό στοιχείο, διάσπαρτο σε όλο το μήκος και το πλάτος της Ανατολίας, ευημερούσε ιδιαίτερα στην κοσμοπολίτικη Σμύρνη όπου ζούσε μια αστική τάξη Ελλήνων που διέθεταν γνώσεις και δεξιότητες εφάμιλλες των μορφωμένων κατοίκων των Ευρωπαϊκών αστικών κέντρων. Επιπρόσθετα, μιλούσαν πολλές ξένες γλώσσες και είχαν κατακτήσει ένα πολύ υψηλό επίπεδο πνευματικής καλλιέργειας και αισθητικής. Η επιρροή των Ελλήνων ήταν τόσο βαθιά που όλοι όσοι ζούσαν εκεί, Τούρκοι, Αρμένιοι, Εβραίοι, Λεβαντίνοι, ήξεραν να μιλούν ελληνικά. Η ελληνική γλώσσα είχε καθιερωθεί ως “η γλώσσα των εμπόρων και της καλής κοινωνίας.” Ήταν λοιπόν η επικρατούσα γλώσσα και η πόλη είχε ένα καθαρό ελληνικό χρώμα, ανεπτυγμένη εμπορική κίνηση και ενδιαφέρουσα πολιτιστική ζωή.
Η πολύχρονη και πολυκύμαντη ιστορία εκείνης της ιστορικής πόλης, περιέχει και κάποιες ασυνήθιστες λεπτομέρειες που δεν είναι γνωστές στο ευρύ κοινό. Για παράδειγμα, πόσοι γνωρίζουν ότι στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα, δύο κοπέλες ελληνικής καταγωγής από τη Σμύρνη, κατάφεραν να προσελκύσουν, εξαιτίας των ανεξήγητων δυνάμεων που διέθεταν, την προσοχή της επιστημονικής κοινότητας της Γαλλίας;
Αυτά τα κορίτσια έγιναν γνωστά με το όνομα “Τα ηλεκτρικά κορίτσια της Σμύρνης” και η ιστορία τους είναι η εξής: Γνωρίζουμε ότι το Νοέμβριο του 1839 αποβιβάστηκαν στο λιμάνι της Μασσαλία στη Γαλλία με σκοπό να βγάλουν χρήματα από τις παράξενες δυνάμεις τους. Εκείνη την εποχή, ως αντίδραση στην εξελισσόμενη επέλαση της μηχανιστικής ερμηνείας του σύμπαντος και της ζωής που υιοθετούσε η επιστήμη, στα σαλόνια της λεγόμενης «καλής» αστικής και μεγαλοαστικής κοινωνίας της Ευρώπης, το μεταφυσικό ρεύμα του πνευματισμού βρισκόταν σε έξαρση και η ψευδο-επιστημονική μελέτη και η πίστη στις θαυμαστές και ανεξήγητες δυνάμεις που κρύβει μέσα του ο άνθρωπος ήταν πολύ δημοφιλής. Ο πνευματισμός, με τους θεαματικούς ισχυρισμούς του περί πειραματικής απόδειξης της επιβίωσης της συνείδησης μετά το θάνατο, προσέλκυε το ενδιαφέρον κάθε μορφωμένου ανθρώπου που ήθελε να πιστεύει ότι «ήταν μέσα στα πράγματα.» Το ίδιο ίσχυε και για τον Μεσμερισμό και για τη μελέτη του Ζωικού Μαγνητισμού. Η αστική τάξη της εποχής ψυχαγωγούνταν με θεατρικές επιδείξεις παραφυσικών φαινόμενων σε θέατρα και άλλους δημόσιους χώρους ενώ οι πιο εύποροι πολίτες των ανεπτυγμένων ευρωπαϊκών χωρών προτιμούσαν να απολαμβάνουν ολιγάριθμες επιδείξεις στα ιδιαιτέρα σαλόνια τους, επιδείξεις κατά τη διάρκεια των οποίων καλούνταν να συμμετέχουν ενεργά και οι ίδιοι. Όπως ήταν και το αναμενόμενο, η συνεπακόλουθη εμπορευματοποίηση του πνευματισμού καθώς και οι όλο και πιο εξωφρενικοί και παράξενοι ισχυρισμοί των πνευματιστών, είχαν ως αποτέλεσμα την εμφάνιση ενός ιδιότυπου επαγγέλματος: Αυτού των σκεπτικιστών που παρίσταντο στις παραπάνω επιδείξεις και προσπαθούσαν να αποδείξουν ότι επρόκειτο για φτηνές απάτες.
Μπορούμε να υποθέσουμε λοιπόν ότι οι δυο εκείνες κοπέλες, που αποβιβάστηκαν στη Μασσαλία μαζί με τις οικογένειές τους, θα σκέφτηκαν ότι εκείνη ήταν η κατάλληλη εποχή για να γίνουν διάσημες. Αμέσως μετά την άφιξή τους στη Μασσαλία, πολλοί άνθρωποι, ανάμεσα τους επιστήμονες της εποχής και καθηγητές πανεπιστημίου, οι οποίοι παρακολούθησαν τις επιδείξεις των παράξενων δυνάμεων που διέθεταν τα κορίτσια, δήλωσαν ότι παρατήρησαν τα ακόλουθα φαινόμενα:
Οι δυο κοπέλες στέκονταν όρθιες η μια απέναντι από την άλλη, στις αντίθετες άκρες ενός τραπεζιού σε απόσταση από αυτό ενός ή δύο ποδιών, ανάλογα με την ηλεκτρική κατάσταση στην οποία ισχυρίζονταν ότι βρίσκονταν. Μετά από την παρέλευση λίγων λεπτών, ακουγόταν ένας κροταλιστός ήχος που θύμιζε ηλεκτρική εκκένωση. Το τραπέζι τραντάζονταν και μετακινούνταν πάντα από το μεγαλύτερο σε ηλικία προς το μικρότερο κορίτσι. Ύστερα, κάθε είδους μεταλλικό αντικείμενο που τοποθετούνταν πάνω στο τραπέζι, για παράδειγμα κλειδιά, ή καρφιά, σταματούσε ακαριαία όλα τα φαινόμενα. Ωστόσο όταν ένα μεταλλικό αντικείμενο τοποθετούνταν στο κάτω μέρος του τραπεζιού δεν επηρέαζε καθόλου την έκβαση του όλου πειράματος. Όταν τοποθετούνταν μονωτικά υλικά ανάμεσα στα κορίτσια και το τραπέζι, όλα τα φαινόμενα σταματούσαν. Το ίδιο συνέβαινε και κάθε φορά που φορούσαν μεταξωτά ρούχα.
Όλα εκείνα τα φαινόμενα εκδηλώθηκαν τις πρώτες μέρες της άφιξης των κοριτσιών στη Μασσαλία. Ωστόσο, την έβδομη μέρα ο καιρός άλλαξε, έγινε δηλαδή πιο δροσερός και η ατμόσφαιρα γέμισε με υγρασία. Τότε, οι παράξενες δυνάμεις των κοριτσιών άρχισαν να τις εγκαταλείπουν. Δυστυχώς, μετά την άδοξη αυτή κατάληξη, οι δυο κοπέλες επέστρεψαν στην Σμύρνη και έκτοτε τα ίχνη τους χάθηκαν οριστικά.Αυτά είναι όλα όσα γνωρίζουμε για την παράξενη εκείνη ιστορία. Ωστόσο, αυτό που τραβάει την προσοχή ενός καλόπιστου ερευνητή είναι το γεγονός ότι οι ηλεκτρικές δυνάμεις των αινιγματικών εκείνων κοριτσιών, αν ήταν ηλεκτρικές στη φύση τους, έμοιαζαν να ακολουθούν όλους τους γνωστούς νόμους του ηλεκτρισμού. Τι ήταν λοιπόν όλα αυτά; Μια απάτη; Μια καλοσχεδιασμένη θεατρική παράσταση που γρήγορα έχασε τη γοητεία της ή πραγματικά οι δυο εκείνες κοπέλες που χάθηκαν στη λήθη του χρόνου διέθεταν κάποιες ασυνήθιστες δυνάμεις;
Αν και κανείς δεν μπορεί να απαντήσει πια με βεβαιότητα στα παραπάνω ερωτήματα, αν θελήσουμε να κάνουμε ένα άλμα στο χρόνο και μεταφερθούμε στη σύγχρονη εποχή, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με ένα πολύ ενδιαφέρον φαινόμενο. Στις μέρες μας, όλο και περισσότεροι άνθρωποι ισχυρίζονται ότι προκαλούν ηλεκτρικά φαινόμενα με το σώμα τους ή μάλλον εξαιτίας κάποιου ενεργειακού πεδίου που πηγάζει από αυτό. Μάλιστα έχει επινοηθεί και μια συγκεκριμένη ονομασία για να περιγράψει αυτούς τους ανθρώπους. Είναι οι λεγόμενοι SLIders. Τα αρχικά SLI σημαίνουν “Street Lamp Interference” γιατί η παρουσία των εν λόγω ατόμων φαίνεται να επηρεάζει την φυσιολογική λειτουργία των ηλεκτρικών λαμπτήρων που φωτίζουν τους δρόμους μας. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι λοιπόν, αναφέρουν ότι τα φώτα του δρόμου σβήνουν από μόνα τους μόλις τα πλησιάζουν. Ορισμένοι αναφέρουν δε ότι ηλεκτρικά ρολόγια σταματούν κοντά τους και ότι οι πιστωτικές κάρτες τους απομαγνητίζονται. Μοιάζουν λοιπόν να είναι κατά κάποιο τρόπο «ηλεκτροφόροι.»
Βέβαια, το φαινόμενο των «ηλεκτρικών» ανθρώπων δεν περιορίζεται στη σημερινή εποχή. Για παράδειγμα, η Jennie Morgan στο Μιζούρι του 1890 ήταν τόσο φορτισμένη ηλεκτρικά που όταν στεκόταν κοντά σε μεταλλικά αντικείμενα πετάγονταν σπίθες από αυτά. Τα ζώα την απέφευγαν και όσοι την άγγιζαν πάθαιναν ηλεκτροπληξία. Μια παρόμοια περίπτωση είναι αυτή της Caroline Clare στο Ontario. Αυτή έγινε ηλεκτρικά φορτισμένη όταν αρρώστησε βαριά το 1877. Από τότε, όποιο αντικείμενο άγγιζε, αποκτούσε μαγνητικές ιδιότητες. Η Clare μπορούσε επίσης να κολλήσει κουζινικά στο σώμα της όπως συμβαίνει σήμερα με τις αναφορές για «μαγνητικούς ανθρώπους» με τη διαφορά ότι η έλξη που ασκούσε ήταν τόσο ισχυρή ώστε έπρεπε κάποιος άλλος να ξεκολλήσει όλα εκείνα τα μεταλλικά αντικείμενα από επάνω της.
Δεν υπάρχει λοιπόν κανένας λόγος να μην αποδεχτούμε την πιθανότητα ότι τέτοιου είδους φαινόμενα εκδηλώνονται από τα αρχαία χρόνια και ίσως περνούσαν εντελώς απαρατήρητα. Ας μην ξεχνάμε ότι η τεχνολογία του ηλεκτρισμού εισέβαλε στην καθημερινότητα μας σχετικά πολύ πρόσφατα, τα τελευταία εκατό χρόνια περίπου. Ίσως λοιπόν αυτές οι περιπτώσεις των ηλεκτρικών ή μαγνητικών ανθρώπων να μην είναι τόσο σπάνιες όσο νομίζουμε αλλά να γίνονται περισσότερο αισθητές στις μέρες μας επειδή η σύγχρονη τεχνολογία είναι πιο ευάλωτη στις δυνάμεις τους. Επίσης, ίσως πολλά παρόμοια συμβάντα που εκδηλώθηκαν στο παρελθόν να συγχέονται με φαινόμενα όπως είναι τα πόλτεργκάιστ ή η τηλεκίνηση, τα οποία συχνά αφορούν μεταλλικά αντικείμενα που μετακινούνται χωρίς κάποιο ορατό μέσο.
Τα «ηλεκτροφόρα» κορίτσια της Σμύρνης λοιπόν θα μπορούσαν να είναι ένα αυθεντικό φαινόμενο η μελέτη του οποίου δυστυχώς δεν ολοκληρώθηκε επαρκώς. Κατά πόσο ισχύει κάτι τέτοιο, δεν θα το μάθουμε ποτέ. Η πραγματική τους ιστορία χάθηκε για πάντα, στις ομίχλες του χρόνου, μαζί με μια ολόκληρη εποχή ευμάρειας και δημιουργικότητας που αναλώθηκε στις φλόγες των γενοκτονιών και των εθνοκαθάρσεων του αιματοβαμμένου εικοστού αιώνα.
Έρικ Σμυρναίος, 24/06/18 για το Eword.
Υ/Γ: Ερέθισμα για την συγγραφή αυτού του άρθρου αποτέλεσε μια ανάρτηση που έκανε στο Facebook ο φίλος Γιάννης Μπίθαρης.
Επίσης θα ήθελα να το αφιερώσω στον πολύ καλό φίλο μου Ανδρέα Αργυρό ο οποίος ασκεί το επάγγελμα του ηλεκτρολόγου!
Πηγές:
- https://esoterx.com/2018/06/03/the-electric-girls-of-smyrna/
- http://patentlyparanormal.blogspot.com/2010/10/sliders-and-electricmagnetic-people.html
- https://consciouslifenews.com/slider-phenomena-high-energy-people-causing-electronics-go-haywire/111178
- https://books.google.gr/books?id=VICt1Bmq_eoC&pg=PA70&lpg=PA70&dq=Caroline+Clare+Ontario+1877&source=bl&ots=VVYs9OiNnw&sig=_st-cnM0y-yJ73JbFHcvu1RLAAI&hl=en&sa=X&ved=0ahUKEwirrYCL4OzbAhVJkiwKHco0CxsQ6AEIKzAA#v=onepage&q=Caroline%20Clare%20Ontario%201877&f=false
