Αρχική Tέχνη Stranger Things και Παράξενες Πύλες

Stranger Things και Παράξενες Πύλες

39 second read

του Έρικ Σμυρναίου ~

Αυτό το καλοκαίρι προβάλλεται στη συνδρομητική πλατφόρμα του Netflix ο τρίτος κύκλος της υπέρ-επιτυχημένης τηλεοπτικής σειράς επιστημονικής φαντασίας «Stranger Things».  Στα πλαίσια μιας συνειδητής προσπάθειας ν’ αποφύγω αποκαρδιωτικά spoilers προς όσους δεν γνωρίζουν για ποιο πράγμα μιλάω, θα σας πω απλά ότι η πλοκή της ξεδιπλώνεται στα μέσα της δεκαετίας του ’80, σε μια φιλήσυχη και νυσταλέα πολίχνη των ΗΠΑ όπου ένα απόρρητο κυβερνητικό πρόγραμμα πάει στραβά και ανοίγει μια «πύλη», ένα πέρασμα που οδηγεί σ’ ένα παράλληλο και πολύ εχθρικό σύμπαν.  Η τεράστια επιτυχία της εν λόγω παραγωγής οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι οι σεναριογράφοι της αντλούν έμπνευση από τις καλύτερες ταινίες τρόμου και επιστημονικής φαντασίας εκείνης της ενδιαφέρουσας δεκαετίας. Επιπρόσθετα, εξερευνούν μια ιδέα που γοητεύει την τέχνη του φανταστικού, αλλά και τη συμβατική επιστήμη, όλο και περισσότερο από τα μέσα του 20ού αιώνα και μετά. Η ιδέα αυτή δεν είναι άλλη από την πιθανότητα της ύπαρξης ή της δημιουργίας «Πυλών»,  δηλαδή διόδων που οδηγούν σε άλλους κόσμους και πραγματικότητες. Όπως και στην επίσης υπέρ-επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά «Fringe» που εξερευνούσε ενδελεχώς την πιθανότητα της ύπαρξης εναλλακτικών κόσμων και της ελεγχόμενης πρόσβασης σε αυτούς,  στο «Stranger Things» η τεχνολογία παίζει κυρίαρχο ρόλο στην ολοκλήρωση αυτού του εγχειρήματος, μια προσέγγιση που ταιριάζει απόλυτα με το τεχνοκρατικό πνεύμα της εποχής μας.

Ωστόσο, μια σύντομη εξέταση των λαογραφικών παραδόσεων κάθε γωνιάς του κόσμου μας, αρκεί για να γίνει ξεκάθαρο ότι η ιδέα των «Πυλών» δεν είναι καθόλου καινούρια. Οι παράξενες εκείνες Πύλες λοιπόν, φαίνεται να έχουν ορισμένα πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά: Μοιάζουν να έχουν μια λίγο-πολύ μόνιμη παρουσία ή να «ανοίγουν» σε τακτά χρονικά διαστήματα και σε συγκεκριμένες περιοχές. Στις παραδόσεις όλων των λαών του πλανήτη μας, χωρίς ΚΑΜΙΑ εξαίρεση, υπάρχουν επίμονες αναφορές για τοποθεσίες που είναι «ιδιαίτερες» όπου αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως συμβατική πραγματικότητα συμπεριφέρεται παράξενα, δηλαδή ασυνήθιστα. Οι Κέλτες, ιδιαίτερα στην Ιρλανδία, αποκαλούν αυτά τα μέρη «Λεπτά» (“Thin places”) και υποστηρίζουν ότι σε ορισμένες μέρες του χρόνου, πχ κατά τη διάρκεια της Νύχτας του Θερινού Ηλιοστάσιου, τα Πέπλα που χωρίζουν τους κόσμους γίνονται ασαφή και είναι εύκολο κάτι «από εκεί» να περάσει στο δικό μας κόσμο ή κάποιος από τη δική μας πραγματικότητα να βρεθεί κάπου «αλλού».

Στην Ελλάδα οι αντίστοιχες τοποθεσίες αποκαλούνται «βαριές» και «στοιχειωμένες» και, όπως οι «μαγεμένοι» τόποι των Κελτών, βρίθουν από αναφορές για θεάσεις ασυνήθιστων πλασμάτων, για ανεξήγητες εξαφανίσεις ανθρώπων και ζώων ή για παράξενους ήχους με άγνωστη προέλευση. Αυτές οι αναφορές μάς βοηθούν να εντοπίσουμε τέτοια σημεία ακόμα και σήμερα. Για παράδειγμα, ένα τέτοιο μέρος περιβάλλεται από ασυνήθιστους μύθους θρύλους και δοξασίες. Επίσης, συνδέεται με ασυνήθιστα υψηλά ποσοστά εξαφανίσεων ατυχημάτων ή ακόμα και ψυχικών διαταραχών στο γηγενή πληθυσμό που ενδεχομένως εκτίθεται σε επιρροές που δεν μπορεί να επεξεργαστεί λογικά. Τοποθεσίες που διαχρονικά «βγάζουν» ανθρώπους «ευαίσθητους» δηλαδή προικισμένους με παραφυσικές δυνάμεις ή αυξημένες αντιληπτικές ικανότητες, (οι λεγόμενοι αλαφροΐσκιωτοι στην Ελλάδα) θα πρέπει να μας κινήσουν το ενδιαφέρον. Είναι τα Loci (πληθυντικός του Locus, που θα πει «τόπος») και τα Νimbus. Κάποια από τα γεωγραφικά χαρακτηριστικά αυτών των περιοχών, σύμφωνα πάντα με τις παραδόσεις των προγόνων μας, είναι αλλόκοτα και εντυπωσιακά χαρακτηριστικά του φυσικού περιβάλλοντος, δέντρα παραμορφωμένα κατά τρόπο ανεξήγητο, σχηματισμοί βράχων που δεν απαντώνται πουθενά αλλού, λίμνες με ασυνήθιστη εμφάνιση.

Επιπρόσθετα ένας προσεκτικός ερευνητής τέτοιων τόπων θα μπορούσε να εξετάσει αναφορές παράξενων καιρικών φαινόμενων που εστιάζονται σε συγκεκριμένες περιοχές ή τα ερείπια αρχαίων ναών όπου τα πολύ αρχαία χρόνια ασκούνταν ιδιόμορφες λατρείες. Τέλος, ένα ενδιαφέρον χαρακτηριστικό αυτών των «στοιχειωμένων» τόπων θα μπορούσε να είναι η ασυνήθιστα μεγάλη συχνότητα με την οποία λειτουργούν ως εστιακά σημεία εκτεταμένων κοινωνικών αναταράξεων που καταλήγουν να επηρεάσουν την εξέλιξη ολόκληρου του πολιτισμού μας. Λέγεται για παράδειγμα, ότι η διαχρονικά αιματοβαμμένη περιοχή της Μέσης Ανατολής όπου γεννήθηκαν οι κυρίαρχες μονοθεϊστικές θρησκείες της εποχής μας είναι ένα τέτοιο σημείο όπου φωλιάζει η σκιά μιας δύναμης που αναβλύζει από κάπου «αλλού».

Φυσικά, το κατά πόσο όλες αυτές οι σκέψεις αντικατοπτρίζουν κάποια αντικειμενική πραγματικότητα ή αποτελούν προϊόντα φαντασιοπληξιών και ευσεβών πόθων, είναι κάτι που καλείται να αποφασίσει μόνος του ο κάθε αναγνώστης αυτού του κειμένου. Σίγουρα πάντως μας προκαλούν να κοιτάξουμε τον κόσμο μας με εντελώς καινούργια μάτια και να τον δούμε μέσα από ένα πρίσμα που τον καθιστά πραγματικά συναρπαστικό!

 

Σχόλιο από την ομάδα του Locus-7:

Προτάσεις σχετικών βιβλίων από τις εκδόσεις Locus-7, μιας και τόσο ο Γιώργος Μπαλάνος όσο και η ομάδα του έχουν ασχοληθεί εκτεταμένα με το θέμα των «Πυλών», της προσέγγισής τους, αλλά και τις παραδόσεις και όλα τα σχετικά παράξενα φαινόμενα στη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών. Από την περιπατητική τεχνική μέχρι την Πεντέλη, και από τα σκιώδη φαινόμενα μέχρι τα βιβλία Φαντασίας, τα οποία εξετάζουν και καταγράφουν προεκτάσεις του θέματος με τρόπο που δεν μπορεί να προσεγγιστεί από βιβλία Έρευνας.

Περισσότερα σχετικά άρθρα
Περισσότερα από Eword
Load More In Tέχνη
Comments are closed.

Δείτε επίσης

Καταραμένοι πίνακες

~Έρικ Σμυρναίος ~ Κάθε δημιουργική πράξη εμπλουτίζει την πραγματικότητά μας. Υλοποιεί κάτι…